Mijn droom opgeven – mooie flow

Mijn droom was altijd een huis op een heuvel waar de wind doorheen waait, liefst aan zee, vrijheid en betaald worden om te reizen. Dat was aardig gelukt na vele jaren. Ik hield van mijn huis in Ao Yon. De zee die je altijd kon horen, de krekels die zo plotseling begonnen en ook weer ophielden, de kikkers met hun mooie geluiden, de lotusbloemen in de vijvertjes en vooral de warme lichte wind die streelt over je lichaam als je in het open huis bent. Het simpele leven in de natuur, gezonde lucht en verse groenten en vruchten van de plaatselijke markt zonder genetisch gemanipuleerde stoffen, denk je dan tenminste.

Ooit woonde ik 5 seizoenen op Koh Tao ('96-2000) waar ik werkte als duikinstructeur. Een hut had ik daar op een klif, prachtige plek maar geen luxe, ik droomde van een koelkast.
Het huis wat ik in Ao Yon had was zeker 6x zo groot en ik had 2 grote oude koelkasten! De ultieme luxe in al zijn simpelheid vond ik de fijnste manier van leven. Eén met de natuur. Comfortabel maar simpel. Ik houd van schamel en van duur zoals, Ramses Shaffy al zong.
Dit huis was ook mijn redding toen mijn relatie in Thailand over ging en ik het bedrijf kwijt was. Dit was mijn eigen leven, mijn nieuwe leven waar ik mij kon ontwikkelen in de dingen die ik interessant vind, het huis wat ik helemaal zo kon maken zoals ik dat wilde. En daar was ik nog steeds mee bezig toen ik plotseling ziek werd in Sept 2012.

Nog bijna anderhalf jaar heb ik het aan kunnen houden. Voor kostprijs doorverhuurd, mensen moeten vertrouwen die niet te vertrouwen bleken helaas, een hoop gedoe, maar ik had het nog. Mijn droom om simpel te kunnen leven in vrijheid, onafhankelijk en zonder vaste baan, in de natuur in het warme buitenland. Wat heb ik ervan genoten de laatste 3 jaar!

Nu was het, volgens de doctoren, niet meer realistisch om te denken dat ik nog langer daarheen zou kunnen. Ik moet helaas voor behandeling in Nederland zijn. Buiten dat op Phuket geen kankerpatiënten worden behandeld (dan moet je naar Bangkok of Singapore) zit ik toch veiliger bij mijn familie in de buurt, kan ik hen niet aandoen zo ver weg te zijn als er iets gebeurd en zal het zeker heel lastig en ingewikkeld worden als ik mijn behandeling vergoed zou willen krijgen door de verzekering.
Geen keus. Ik moet het opgeven.

Eind November ging ik erheen voor 5 weken om alles te regelen. Ideaal zou zijn als ik een huurder zou kunnen vinden die het huis net zo fijn vind als ik, in 1x overname voor al mijn meubelen zou willen betalen en die mij de mogelijkheid zou bieden nog eens terug te komen. Iedereen verklaarde me voor gek, dat zou nooit lukken vooral aangezien er op 10 meter afstand van mijn huis sinds een paar maanden een bouwgrond is gekomen waar 15 appartementen gebouwd worden. Een hoop lawaai nu, maar nog steeds de ideale plek met hetzelfde uitzicht als dat klaar is en dat gaat best snel als er 50 Birmezen iedere dag van half 8 tot 9 uur ’s avonds aan het werk zijn. Iedere dag, dus ook in het weekend. Met bulldozers en een enorme kraan.
Maar gelukkig ben ik eigenwijs en weet ik vaak het onmogelijke voor elkaar te krijgen en dat lukte ook nog!!

3 dagen voor mijn vertrek naar Thailand kwamen er allerlei beelden op Facebook van de enorme storm die in Ao Yon had gewoed. Grotere golven dan tijdens de tsunami, 26 boten op het strand, bijna alle boten die in de baai lagen en allemaal van vrienden die ik daar heb. 2,5 meter van het strand weggeslagen, palmbomen om, muurtjes en trapjes gebroken.

Voor en na

Mijn huis is het groene dak in het midden op de onderste foto schuinboven het gele dak wat je op de andere foto ook kunt zien, Op de bovenste foto is mijn huis net niet te zien achter de palmen

3 Dagen na die storm kwam ik aan in een uitgewoond huis. 8 maanden alleen maar gebruikt.
Alles was smerig en veel kapot of kwijt. Geen schoonmaakmiddelen of bezems, hangmatten kapot, pannen kwijt, dat soort dingen. Mijn auto en mijn brommer deden het niet, te lang stilgestaan, geen vervoer dus en de kat zag er slecht uit. Denk dan nog het lawaai van het bouwen de hele dag door erbij en je krijgt een behoorlijke situatieschets!
Ik besloot om me niet druk te maken. Vandaag alleen mijn slaapkamer zo veel mogelijk schoonmaken, schone lakens op het bed met een grijze vieze klamboe erboven, oordoppen in, oogkleppen op en liggen. Bibi kwam langs en die heb ik gevraagd 2 eieren te brengen zodat ik die kon eten met mijn meegenomen blikje witte bonen in tomatensaus. Ik kon nergens heen zonder vervoer.
Dag 2 was om mijn brommer te laten maken en de verzekering te regelen voor de auto en dag 3 met de kat naar de dierenarts een maand voor vertrek voor het regelen van alle papieren. Dat heb ik met de taxi gedaan en ik kon daar direct, bij de supermarkt die ernaast ligt, goed veel schoonmaakmiddelen en eten inslaan.
Yo, thuis, en gedaan wat als eerste moest. Nu kon ik beginnen met het huis presentabel te maken voor kijkers.
Dagenlang schoongemaakt en opgeruimd. Wel in mijn eigen tempo. Uurtje of 5 per dag. Ik hoefde gelukkig met niemand rekening te houden die eigenlijk liever op vakantie was. Maar wat een mens allemaal verzameld in 5 jaar op Phuket. Ongelooflijk, 7 vuilniszakken met kleding heb ik weggegeven, laden vol met papieren, kantoorspullen, foto materialen, duikspullen, boeken, films, cd’s, pfffff wat moet je er allemaal mee

Ik liep af en toe door het huis te kijken wat er allemaal was, heel veel maar eigenlijk toch zo weinig wat je echt nodig hebt. En zeker met mijn volledig ingerichte huisje in Amsterdam. Ik heb wel af en toe een traantje gelaten terwijl ik dat deed. Dat ik het echt allemaal op moest geven, dat die kut kanker me er toch onder heeft gekregen. Verslagen voelde ik me af en toe.

Toch was het allemaal erg mooi uiteindelijk. Al na een week kwamen de eerste kijkers die ik via FB had gevonden. Ook had ik een praatje met een buurman die ik vertelde over mijn huis en inboedel. Hij dacht dat het misschien iets was voor zijn moeder. Die kwam direct langs, vond het geweldig en wilde het hebben. Dat ging mij zelfs wat te snel en ik zei dat ze er nog maar een nachtje over moest slapen...

Maar de volgende dag kwam de lieve 67 jarige Edith uit een dorpje vlakbij Munchen direct weer langs, met geld voor de inboedel, ze kwam ook vertellen dat ik altijd terug mocht komen voor een tijdje als dat zou kunnen, zij kan dan bij haar zoon logeren. Daar had ik natuurlijk niets meer tegen in te brengen, dat is waar ik op had gehoopt! Geweldig! Op 7 December kwamen we al tot de overeenkomst, een ongelooflijke opluchting. En hier begon het pas, de mooie flow...

Buiten dat het fijn was mijn vrienden daar weer te zien, ook al was iedereen druk met zijn eigen problemen in de vorm van hun boten van het strand af krijgen etc., ontmoette ik nog allerlei leuke mensen. Een 26 jarige Miki, een Engelsman die pro-golfer en DJ is, mijn oude buurman Ben met zijn Nepalese vrouw Mangala die jarenlang Nepalese Pagodes hebben gebouwd op wereldtentoonstellingen in bijvoorbeeld Brisbane, Tokyo en Munchen. 2 Amerikaanse jongens die in Afghanistan werkten bij een kampvuur op het strand en een Zweeds meisje dat op boorplatformen werkt. Dat was heerlijk, al die mensen die andere dingen doen, daar voel ik me bij thuis.

M’n auto werd weggesleept en stond inmiddels bij de garage te wachten op onderdelen uit Bangkok. De injectie was door verdikte benzine vastgelopen.
Ik had al wat kopers maar die wilden natuurlijk eerst in die oude BMW rijden voordat ze hem kochten. Toen kwam Blake, een jonge BMW gek, die wilde hem wel kopen voor iets minder terwijl hij nog bij de garage stond. Een soort wonder eigenlijk, ha! Geld ontvangen en dat was het, auto verkocht!

Toen nog de brommer aan mijn huisbaas verkocht en een softbox en wat fotospullen aan iemand uit de baai. Bleef natuurlijk dat ik nog alles moest uitzoeken, weggooien en weggeven maar dat ging met deze flow en op eigen tempo prima. Het enige waar ik mee bezig was, was goed slapen, goed eten (zeker mijn shake en een kokosnoot per dag) en het huis. Ik genoot na 21.00 uur ’s avonds van de stilte en natuurgeluiden, ging lekker laat slapen om zo lang mogelijk te genieten. Sliep ’s ochtends lekker uit met oordoppen in en dan was het van 12 tot 1 rustig omdat ze gingen schaften. ’s Middags lekker weg, regelen, opruimen en lekker zwemmen, al vonden wij verwende strandbewoners het water frisser dan anders.

Ik besloot zelfs nog een pre-kerstfeestje te geven waar Miki de DJ kwam draaien en ik de bouwplaats next door smekend zover had gekregen 1 dag om 5 uur het werk neer te leggen zodat we een fijne natuurlijke ouderwetse kerstavond hadden. Heerlijk was het, groovy tunes and happy vibes!

  DJ Miki from the UK in da house

Zo blij dat ik dit zelf nog heb kunnen afhandelen op mijn manier. En ondanks dat ik nog wel wat traantjes heb gelaten toen het afscheid dichterbij kwam, kon ik toch op mijn laatste avond, oud en nieuw onder het vuurwerk op het strand, alleen maar dankbaarheid voelen.

De laatste 3 dagen waren nog wonderbaarlijk rustig wakker worden door een werkstop in de bouw rond oud&nieuw, heerlijke voetmassages en vrolijke mensen. De papieren voor de kat zijn allemaal rondgekomen en op 1 januari vloog ik met Mr. Ferbs (mijn Siberische boskat uit Thailand) mee naar Amsterdam.

Ferby oftewel Poesie Langkous

Mijn fijne verhaal om zonder veel geld een huis in Thailand met BMW en in Amsterdam met Mercedes te hebben. Vrij, inspirerend, levensgenietend, schamel en duur te leven, met veel reizen en ontplooiing in fotografie is over. Na 17 jaar grotendeels buitenland ben ik nu verworden tot een zieke in miezerig en arrogant kortzichtig Nederland.

My father was full of sayings, the hawaiïan said.

He told me once, Kaniela, remember this:
No matter where you go, that’s where you are

Met Trini en Diana uit Galicia bij Gaye's Smallplace Welcome bar

Dit verhaal staat nu op Borstkanker.nl  http://www.borstkanker.nl/verhalen_van_lotgenoten 

 
Andersomland
In andersomland is alles andersom Daar zijn de slimme mensen een klein beetje dom
In andersomland is wat schoon is een beetje vies En wat natuurlijk is erg onlogisch.
In andersomland ga je naar school om dingen af te leren En alles wat je zelf verzint moet je negeren
In andersomland is pas iets leuk wanneer je het niet meer mag En word alles bepaalt door het gezag
In andersomland zijn ze alles aan het vergelijken Maar niemand kijkt naar de arme en de rijke
In andersomland hou je niet van een ander maar word die jou bezit En moet je het zo spelen dat je de rest van je leven aan elkaar vast zit
In andersomland hebben ze prijzen voor wie het beste kan liegen En word je beloond wanneer je iemand kan bedriegen
In andersomland is zomaar iets geven niet normaal Maar moet je wat terug vragen anders sta je voor paal
In andersomland draait alles om vertrouwen Maar word je wel heel goed in de gaten gehouden 
Mark van Treuren