Tjee, wat word je daar zenuwachtig van de hele dag voordat het team van zaalarts, oncoloog en verpleegster aan je bed staan.
Had ik ook nog even een CT(bot) scan van hoofd en romp waarvoor een hele spuit radioactief spul (toe maar) in m'n toch al blauwe arm werd gespoten. Brrrrr.
Anyway... 't was 4 uur, Rian was gekomen. De vragen hadden we opgeschreven in het kladblok. Dr. Konings, de zaalarts en de verpleger kwamen binnen met snel terug getrokken glimlach en gingen zitten.
Het goede nieuws is dat het hormonale borstkanker is. Dat IS beter te behandelen met hormoon pillen, in eerste instantie. Ook goed nieuws is dat het niet in het zenuw systeem zit en niet in het hersen vlies. Om het nu maar even te benoemen, als dat zo was geweest dan hadden ze weinig kunnen doen en kan je het wel vergeten, vrij snel.
Maar dat was dus goed, en dat luchtte best op.
Bijna zoveel dat het slechte nieuws niet zo belangrijk wordt. Maar er is toch ook een tumor gevonden in de hersenen en op een andere plek dan de uitzaaiing in het bot in de hersenstam. Ongeveer 3 cm daarvandaan dus dat is best ver in dit geval. Dat is wel eng. Het schijnt ongeveer een halve centimeter groot te zijn.
Ook wachten we nog op de uitslag van de botscan. Daarop is, als het goed is, te zien waar de uitzaaiingen precies zitten. Wat ik tot nu toe weet is 4 in mijn ruggegraat, niet in het beenmerg. Verschillende in mijn ribben. 1 in het bot in mijn hoofd wat om het gaatje heen ligt waar de zenuwen in de hersenen doorgaan en dan 1 in mijn hersenen.
Waar het nu om gaat is om te zien of ze nog op andere plekken in het bot zitten wat ik nu niet voel. Dan kunnen ze daar misschien vantevoren iets aan doen (bestralen) zodat dat bot niet gaat breken.
Toen werd ik dan toch vriendelijk doch dringend verzocht het ziekenhuis te verlaten. Haha. Ik lag daar eigenlijk wel prima, een aantal mensen wilden langskomen, ik kreeg bloemen opgestuurd en vooral het voelt veilig!
Maar mijn opname ging vooral over het met spoed uitzoeken wat er nou aan de hand was en dat is gebeurd. En ik moet zeggen met wonderbaarlijke snelheid! Dat ik donderdag en vrijdag meteen weer een MRI scan en CT scan kon hebben is, zeker voor Nederlandse maatstaven, toch best fenomenaal.
Dinsdag mag ik terugkomen op de Poli, met begeleiding, komt Rian weer uit Ermelo en maken we nu al een vragenlijst. Ik krijg een uur de tijd en wat scan's te zien.
Hopelijk heeft het team dan maandag een unaniem besluit genomen over mijn behandeling en kan ik daar snel mee beginnen en gaat dat ook aanslaan.
Genezen kan het niet, zeggen ze, maar hopelijk wel gestopt of enigszins teruggedrongen.
We zijn ook begonnen met pijnbestrijding. Daar wilde ik eerst niet aan, maar om enigszins normaal te kunnen functioneren is het toch wel nodig. Vooral de pijn in mijn hoofd zal daar niet helemaal mee weggaan maar het helpt wel al een beetje.
Dat uitval van die halve tong, keel en stemband kan misschien beter worden als die uitzaaiing daar terug gedrongen kan worden. Jammer is dat hormoon behandeling wel 3 maanden kan duren voordat je resultaat ziet. Anders kan ik met logopedie misschien makkelijker leren spreken door de stemband links meer te leren gebruiken.
Nou ja, je wordt er wel 'humble' van. Ik praatte nog al snel te hard, nu niet meer ;-/
O ja en het is weekend, even niks en mee met Rian naar haar huis.
Zondag ga ik naar mijn huis in de Palmstraat. Misha die in mijn huis woont is zo lief om te gaan logeren bij zijn vriendin en iets anders te gaan zoeken. Ik vind het wel lullig maar het gaat niet echt anders. Vind het wel een heel lekker idee dat ik morgen daarheen kan!
Ik bewonder de duidelijkheid waarmee je je verhaal doet! Heel dapper ook!
ReplyDeleteDenk aan je... Veel sterkte. Tot snel, xx